μονογένεια

(I)

η (Α μονογένεια και ιων. τ. μουνογένεια) [μονογενής]

νεοελλ.

1. βιολ. η μονογονία

2. βοτ. φαινόμενο κατά το οποίο φυτά έχουν άνθη ενός μόνο γένους

αρχ.

1. ως επίθ. αυτή που δεν έχει αδέλφια, μοναχοκόρη

2. ως ουσ. μοναδικότητα.

————————

(II)

τα

ζωολ. ομοταξία τρηματωδών πλατυελμίνθων στην οποία ανήκουν εξωπαράσιτα ψαριών, αμφιβίων και ερπετών.